miércoles, 8 de abril de 2009

Alicia


...hay un mundo aburrido, tremendamente aburrido, pero la pequeña posibilidad que habita en las cosas imposibles nos da esa capacidad de acaudalar oportunidades para rebasar todo aquello que se nos ha permitido tan sólo tocar...
Nacho Hevia

17 comentarios:

Terapia de piso dijo...

Sólo ¿tan sólo?
¿Hay que conformarse?
¿Tiene que ser pequeña esa posibilidad?

Dime, Nacho, dime.

Saludos.

José Roberto Coppola

Gabriela dijo...

Nacho, de estas cosas imposibles, con pequeñas posibilidades, esta llena esta vidita mía...
Puedo llevarme tus palabras????
Y le agrego un link hacia aqui??

Besos

Tristancio dijo...

Y confiamos en que alguna vez, a la vuelta de la esquina, encontraremos el prodigio que nos salve del absurdo cotidiano...

(Y sí, a veces ocurre, o si no qué sería de nosotros).-

Abrazo.-

Nacho Hevia dijo...

JOSÉ:

de tan pequeña que puede llegar a ser esa oportunidad a veves ni vemos que es tan grande que incluso podemos poseerla con el más mínimo de nuestros gestos!
abrazo!
__________________________________

GABRIELA:

Mis palabras son tuyas...
Un beso a través de todos los espejos.
___________________________________

TRISTANCIO:

sí, por suerte, a veces ocurre...
Un cálido abrazo.

Deric dijo...

ais! jo t'havia deixat un comentari a aquest post!!!
Alícia és una història que sempre m'ha fet por, no em diguis perquè, però la història d'aquesta nena que es veu portada a un món màgic on tothom vol fer-li mal...
Intentar aconseguir les coses impossibles fa que el món deixi de ser tan avorrit...
Tocar el cel...

Deric dijo...

una abraçada guapo i gaudeix dels dies per la meva ciutat...
saps? fa molts anys que visc a Salt però sempre he trobat molt a faltar la meva estimada ciutat, amb tots els seus defectes... potser algun dia hi tornaré a viure...

Marcos Legaspi dijo...

es lo has sacado de algun libro?
:)

Stultifer dijo...

Pero tenemos la libertad de pensar

Nacho Hevia dijo...

DERIC:

estimat amic! a mi és una historia que sempra m'ha agafat...el cor, sí, el cor, com totes les coses magiques d'aquesta vida... la petita posibilidad...
I barcelona...ayyyyy...com me la estimo...quan ens trovarem en aquesta ciutat? o en qualsevol altra!
petons!
__________________________________

MARCOS:

hola, marcos! a qué te refieres? al texto? si es así, sí, es mío ;)

Nacho Hevia dijo...

STUL:

eso, siempre!

interpreta-sones dijo...

me gusta esa caja de caudales como tesoro reunido de todas las posibilidades de maravillosidad.

Gabriela dijo...

Gracias Nacho...hoy mismo lo llego a mi blog.

Besos y mas besos,

Marina Judith Landau dijo...

Hay un mundo terriblemente aburrido. Y existen también otros mundos, vos los conocés.
yo creo que nada es imposible. El problema esta adentro... y también las soluciones.
Un abracito.

Maria Eugenia Olavarria. dijo...

Totalmente de acuerdo con tigo! todo esta en el enigma.Saludos.

Maria Eugenia Olavarria. dijo...

totalmente de acuerdo con tigo! Todo esta en el enigma. Saludos.

Gabriela dijo...

lindo, por donde andás???

Todo bien??

Espero sea sólo por trabajo...

besos

marcos dijo...

me encanta este minicuento, la ilusión nos hace libres, aunque sea una quimera, pero conseguir nuestros sueños nos hace más felices casi uqe conseguirlos...